| دلمو خوش کرده بودم که سریال لاست رو ندیدم و تابستون می شینم با خیال راحت از اول نگاه می کنم. اونقدر هی اه و پیف کردین که دیگه همین یه دلخوشی رو هم دیگه ندارم. + قرار شد چهارشنبه شب بریم و یکشنبه شب برگردیم تا روز دوشنبه 8 صبح بتونه سر کلاسش حاضر شه. همین الان متوجه شدم که دوشنبه memorial day است و اینجا تطیله! فرض کن یعنی یه روز بیشتر می تونستیم بمونیم. الان دقیقا تو شرایطی هستم که از اول رابطمون ازش می ترسیدم ولی انگار حالا که اتفاق افتاده اندازه ترسش درد ندارد. خیلی آروم و منطقی دارم عمل می کنم. صبح ساعت 4 رسوندمش فرودگاه. فردا در یه شهر دیگه Job interview دارد. چون وقت نداشت کت و شلوارش رو من بردم خشک شویی. کراواتش رو هم با هم انتخاب کردیم. در این چند روز اخیر چندین بار پرزنتیشن اش رو با دقت گوش دادم بطوری که الان عینشو می تونم اجرا کنم. خیلی احساس عجیبی دارم. نمی دونم کدوم حالت برای هردومون بهترینه. بخاطر همین نمی دونم اگه مورد قبول واقع شه خوشحال می شم یا ناراحت. لعنت به این مملکت که همه اسیر شغلشون اند.
دیگه کاملا مطمئنم که معده درد لامصب من فقط و فقط از استرس است. آورده اند paper ات زمانی پابلیش می شود که دیگه ازش متنفر شدی و حاضر نیستی یه نیم نگاه بهش بندازی. فعلا من در مرحله قانع کردن استاد راهنمام هستم. من نمی فهمم عوض اینکه من اونو بپیچونم اون منو می پیچونه. باید از زیر کار در بری که بیفتد دنبال آدم. امروز از اون روزایی است که ذهنم جمع و جور نمی شه که بشینم کار کنم. دارم مثلا دیباگ می کنم. از یه ور ای میل و فیس بوکم رو رفرش می کنم تا اگه یه موقع اوباما نامه شخصی برام فرستاده باشه در جا چک کنم! و از یه ور دیگه نشستم آرشیو وبلاگی که تازه کشف کردم(دیفال مستراح) رو می خونم و سعی می کنم بلند نخندم. خب معلومه دیگه یه تغییر تو کد می دم ران می کنم بعد یادم می ره چه غلطی کرده ام. حالا دو راه پیش رومه. یا باید بند و بساطمو جمع کنم پاشم برم خونه بشینم پای تلویزیون رآلیتی شو ببینم و آبجو بخورم تا وقتی که رو کاناپه خوابم ببره یا همین الان باید پاشم یه قهوه خفن ویتنامی درست کنم و بزنم تو رگ و به قول معروف کانمو هم بیارم و تسلیم سرنوشتم شم. پ.ن 1 در ضمن وبلاگ "دیفال مستراح" خداست. چرا من تا حالا این وبلاگ رو ندیده بودم. پ.ن2 این اسلام الدین (یکی از هم آفیسی هام) هم چشمش در اومد از بس از جلوی مونیتور من رد شد و زل زد ببینه من دارم چی کار می کنم. آقا همینه که هست. امروز کار نعطیله.
Research Life
[Wednesday, May 12, 2010]
[Link] [
]
After the meeting with advisor:  Debugging your own code:  Attending a lecture:  Attending a talk suggested by your advisor:  Experiment succeeds:  Advisor on leave:  Semester ends:  Paper accepted:  Experiment fails:  Why did I choose this advisor?:  Before exam:  Paper rejected:  Failure in comprehensive exam:  Advisor praises:  Everyone else goes for a trek and you have to stay back:  7th year of PhD:  Review comments on the final report asking you to rewrite 3 chapters and add 2 new:  لینک از اینجا و اینجا . استاد راهنمام رفت فنلاند. یه چند روزی نیست. دیروز زودتر از آفیس رفتم و امروز صبح یه کم بیشتر خوابیدم. حالا در کل وقتی هم هست نمیاد آفیسمون سر بزنه و اگه کمتر کار کنم آخرش به ضرر خودم تموم می شه ولی خوب چی کارش می شه کرد از لحاظ روانی هم که شده نیم ساعت بیشتر خوابیدن وقتی که نیست انگار یه مزه دیگه ای داره. + از موقعی که هی من گفتم باباجون این هیدروژن رو چرا اینجا باید بگذاریم و اونم با من جوری برخورد کرد که انگار من حالی ام نیست و آخرش هم بعد از 4 ماه معلوم شد که حق با من بوده دیگه حرف پست داکم رو گوش نمی دم. ای پست داک از دست من عصبانی باش و از عصبانیت بمیر! + الان بیشتر از یه ماه است که داریم برای یه road trip برنامه ریزی می کنیم. خداوند آخر و عاقبتش رو خیر کند که هیچ رقمه چشمم از اکیپ همراهمون آب نمی خورد.
ONCE
[Monday, May 10, 2010]
[Link] [
]
 آخر هفته خوبی بود. هیچ کدوممون آفیس نرفتیم و کار نکردیم. گفتیم حالا اگه یه هفته ما کار نکنیم چرخه ریسرچ دانشگاهمون از کار نمی افتد. کلی کارای عقب مونده مون رو انجام دادیم. ماشینامون رو شستیم. خیلی وقت بود که دوستامون رو می خواستیم دعوت کنیم. هم با دوستامون وقت گذروندیم و هم دوتایی نشستیم فیلم ONCE رو دیدیم. وای خیلی چسبید! دقیقا یه همچین فیلمی رو می خواستم ببینم. به طور خلاصه یه آخر هفته آروم و ملس و مفید. تا ریششو می زنه من حموم می کنم. تا حموم می کنه من تست پنیر و کره برای صبحونه مون درست می کنم . تا ملافه هارو تا می کنه و رو تختی رو صاف و صوف می کنه من کرم های صورتم رو می زنم. قبل از اینکه از خونه بیایم بیرون یکی یدونه موز از روی میز بر می داریم و می گذاریم تو کیفمون. روزمون شروع شد و رفت تا شب که به خاطر من از جاده ای برگرده که آهو داره.
CopyRight © 2006 Takineh.blogspot
|
![[powered by blogger]](http://buttons.blogger.com/bloggerbutton55.gif){kind=small}