پرده یکم نمایشنامه در انتظار گودو اثر ساموئل بکت یک قسمتی دارد که من عاشقشم.

لاکی می تونست برقصه، بخونه، تعریف کنه، یا بلند بلند بلند فکر کنه. بعد از اینکه رقصید نوبت به فکر کردنش رسید.

در نمایشنامه اش حدود سه صفحه و در اجرایی که من دیدم حدود پنج دقیقه ( شایدم بیشتر) لاکی یک سری جمله نامربوط و بی سرو ته را پشت سر هم و یک نفس ردیف می کنه. (فکر کردنش را بلند بلند به زبون میاره) داشتم فکر می کردم اینروزا اگر منم ول کنن تا از دغدغه هام بگم و هرچی که تو مغزم می گذرد را به زبون بیارم، در نظر دیگران اوضاع ام خیلی بدتر از لاکی می شه!

+

امشب دو تا نقد خوب ( مفید برای من) از این نمایشنامه را خواندم. اونجوری که من از نقد جیمز رابرتس بر "جایگاه بکت در تاتر معنا باختگی" فهمیدم، بعد از نمایش در انتظار گودو منتقدان اصطلاح "تاتر معنا باختگی" که به اشتباه در ایران به اسم تاتر پوچی* جا افتاده است را برای توصیف این نوع تاتر که متفاوت بوده و تازگی داشته وضع کردند. یکروز با حوصله چیزایی را که امشب یاد گرفتم در اینجا می نویسم.

*دلم برای مترجم سوخت. بیچاره خودش را هلاک کرده بود تا این موضوع را حالی خواننده کند!

+

قبلا فکر می کردم بیچاره سیزیف چه شکنجه ای می شده. فرض کن بین قله کوه و دامنه اش با تخته سنگی که وبال گردنت است بیفتی تو یک لوپ سر بسته و هی حرکت نوسانی انجام بدی! اما امروز به این نتیجه رسیدم بدتر از اون اینه که وقتی داری جون می کنی و بال بال می زنی تا یک موضوعی را حالی یه نفر کنی، طرف حرفایی را که می زنی به زبون چینی با لهجه ترکی بشنوه! البته یه ذره دقیق تر نگاه کنیم شکنجه جفتشون از یک جنس است. کار بیهوده و بی امید....

+

دلم از اون صحبتایی می خواد که در حین صحبت این احساس به آدم دست بدهد که دارد می رقصد.
حل شدن در موسیقی، جواب هر حرکت با حرکتی مکمل.

+

سی دی تاریخ تمدن ویل دورانت به زبان شیرین فارسی با امکانات جستجو و فیش‌برداری بسیار کامل . به وبلاگ میرزا پیکوفسکی سر بزنید. در کامنت دونی اش آدرسی را که می توانید این سی دی را تهیه کنید گذاشته اند. خودم هنوز نتونستم برم. ولی عجب چیزیه ها.

+

یادتون نره speaker هاتون را روشن کنید. :) بعد از کلی خنگ بازی یاد گرفتم موسیقی تو وبلاگم بگذارم، شماها رو هم کچل کردم!