The Tree of Life via The Mirror
امروز کلی از دوستم فحش خوردم که چرا گفتم فیلم
The Tree of Life عالی است. آقا جون بگذارید من تکلیفتون را مشخص کنم. این فیلم آقای
Terrence Malick خیلی منو یاد فیلم The Mirror آقامون تارکوفسکی انداخت. اگه از دیدن
The Mirror لذت بردید، مطمئن باشید که از این فیلم هم لذت می برید. به نظرمن اگه در این زمونه تارکوفسکی زنده بود یه فیلمی تو این مایه ها درست می کرد. یه صحنه هایی از فیلم خیلی شبیه آینه تارکوفسکی بود. اونجایی که مامانش پرواز می کند. یه صحنه ای که از پشت سر مامانشو که موهاشو پشت سرش جمع کرده نشون میده.* کلا حالت اتوبیوگرافی، تجربه های ناب و خاص کودکی، سوئیچ کردن بین رویا و واقعیت. احساسات شاعرانه. استفاده از موسیقی کلاسیک.
خلاصه اصلا یه وضعی. من شاید دوباره رفتم این فیلمو دیدم.
* این همون صحنه ای است که Andrei Zvyiangyntsev در فیلم
The Return جهت ابراز ارادت به تارکوفسکی استفاده کرده.
پ.ن :آدمیزادگان متفاوتند. ذائقه ها متفاوت است. تجربیات شخصی و احساسات همه قرار نیست مثل هم باشد. همه تو یه فرکانس رزونانس نمی کنن. کلا تیک ایت ایزی بابا جان! اگه با فیلمی حال نمی کنید از سینما بیاین بیرون.