فکر کنم قبلنم گفته بودم که اینجا یه سینمایی هست که با سینماهای دیگه متفاوت است. زیاد بزرگ نیست. میزهای گرد داره با مبل های کوچولو و راحت دور میزها. حین فیلم هم غذا و درینک سرو می شه. یه بار هم تو حیاط (یا باغ) سینما هست. تیپ فیلم هایی هم که نمایش داده می شه کمتر هالیوودی است و خیلی وقتا فیلم های اروپایی و اینترنشنال به نمایش در میاد. نمی خوام بگم من خیلی آدم باحال و مستقلی هستم و همیشه از تنهایی اینور و اونور رفتن لذت می برم ولی مطمئنا این جا را دوست دارم تنهایی برم و کلی هم حال می کنم. تقریبا هر دو هفته یه بار می رم و به هیچکی هم خبر نمی دم که دارم می رم از ترس اینکه کسی بخواد باهام بیاد.شایدم تو این دوره اینجوری شدم. کلا حوصله مکالمه با آدم ها را ندارم. رابطه های سطحی و هر ازگاهی را ترجیح می دم. شکایتی هم ندارم. خلاصه دیشب برای دیدن فیلم The girl who kicked the hornet’s nest رفتم. نمی دونم مست بودم یا فیلم واقعا بورینگ بود که وسطای فیلم خوابم برد. خیلی وقت بود انقدر عمیق و شیرین نخوابیده بودم. از اون خوابای عمیقی که در اتاقم در تهران داشتم. آخر فیلم آقای گارسون بیدارم کرد. یه اسپرسو بهم داد و به حرفم کشید و فکر کنم وقتی مطمئن شد واقعا مست نیستم ولم کردبیام خونه. خلاصه فیلم اونقدر ضایع بود که حتی حوصله ندارم سرچ کنم لینک از IMDB براتون بگذارم. شما هم زحمت نکشید.

[Sunday, November 21, 2010] [Link] [ ]