یه دوستی که دوره فوق لیسانس تو ایران داشتم ورداشته ای میل زده که بی معرفت چرا تحویل نمی گیری؟! واقعا می خوام سرمو بکوبم به دیوار از بس که از این کلمه "بی معرفت " و از این مدل حرف زدن بدم میاد. یعنی بعد از چند سال تنها جمله ای که می تونی صرف کنی اینه؟ فکر کنم اینم یکی از اون شگردهایی است که مردم استفاده می کنند تا حس گناه را بهت تحمیل کنند. که همش فکر کنی تو مایه نمی گذاری و دوست خوبی نیستی. قطع ارتباط مربوط به دو نفر بوده چرا این وسط من باید بی معرفت شم؟ بعد چند سال اگه اولین ای میل رو تو زدی این حق را به تو می ده؟ اصلا حتی اگه قطع ارتباط از یه جانب هم بوده حتما علتی داشته. منم دوست های زیادی دارم که الان باهاشون در ارتباط نیستم. خیلی هم شاید نزدیک بودیم. اولین چیزی که به ذهن من میاد اینه که حتما سرشون شلوغه و وقت ندارند. یکی درس می خونه، یکی شوهر و بچه دارد اون یکی کار میکند. تا وقتی جای هر کدوم نباشی، تو زندگی شون نباشی نمی تونی بفهمی که چقدر بدبختی و کار رو سرشون تلنبار شده. یه احتمال دیگه هم وجود دارد. گیریم بدترین حالت. آدما عوض می شن. شرایط و لایف استایلشون عوض می شه. شاید دیگه طرف به عنوان یه دوست باهات حال نمی کنه. آدم به زور که خودشو تحمیل نمی کند. خوب دو حالت قابل قبول است. اگرم فکر می کنی دوستت از دستت ناراحت است در یه جمله خیلی ساده و شیک می پرس: فلانی چیزی شده؟ حرفی زدم یا کاری کردم که ناراحتت کرده باشه؟ همین والسلام!

[Sunday, October 24, 2010] [Link] [ ]