بعد از یه خواب 7 ساعته بخاطر آرامش بخش های قبل عمل پا شدم و دارم آناناش می خورم و تلویزیون نگاه می کنم. یه پام از مچ تا بالا عین مومیایی ها باند پیچی شده. قبل ازعمل خیلی استرس داشتم ولی بمحض اینکه به بیمارستان رسیدم بقدری همشون خوب باهام رفتار کردند و لوسم کردند که آروم شدم. تو ایران پیدا کردن دکتر خیلی آسون است. اولا دکترهای خوب، شناخته شده هستند و همیشه یکی هست که سفارشت را به دکتر بکند.از همه مهمتر در جریان قبل و بعد از عمل خانواده ات پیشت هستند . اینجا پروسه خیلی متفاوت است. خوب شاید برای من که دوست و آشنا خارج از دانشگاه زیاد ندارم و دوستام همه دانشجوهایی مثل خودم هستند. طبعا اطلاعاتشون بیشتر از من نیست. سیستم اینجوریه که بیمه ای که داری تو هر زمینه تخصصی یه لیست از دکترای متخصص در اون زمینه خاص را دارد که تو فقط به اونا می تونی مراجعه کنی.من از اینترنت این لیستو پرینت کردم و دونه دونه بهشون زنگ زدم. اینجایی که الان رفتم تنها جایی بود که منشی اش با دقت و حوصله جواب سوالامو داد و وقتی یه چیزی را نمی فهمیدم حس حماقت بهم دست نداد. اینجوری شد که اینجا را انتخاب کردم. خلاصه شانسکی دکترم خوب از آب در اومد. دکترم ونزوئلایی است . کلی در حین عمل، ا.ن و چاوز را مسخره کرد و خندیدیم. چند تا دوست ایرانی داشت و در مورد ایران خیلی مطلع بود. ته دیگ هم دوست داشت. :) همین کلی خوب بود دیگه. در کل خوبم. یه کم درد دارم. اما زیاد نیست.

[Monday, October 25, 2010] [Link] [ ]