نمی دونم شما هم مثل من می شین یا نه. بعد یه مدت طولانی که از روی یه پستی می گذرد یهو به یادش می افتم و دلم می خواد بهش لینک بدم. بعد تنبلی ام میاد برم دنبالش و گیرش بیارم. حالا چند وقتیه هوس یه تیکه از پست های سابق جناب هرمس رو کردم. دیگه امشب نمی خوام تنبلی کنم و همین الان می رم تا گیرش بیارم .

“آدم‌هایی هم هستند که اطلاعات را برای خودشان نگه می‌دارند. که از مشتی اطلاعاتِ بی‌قدر، برای خودشان اقتدار می‌تراشند. از این که به تو نگویند، کیف‌شان کوک می‌شود. بعد، یک وقتی، یک وقتِ بی‌وقتی، یک‌هو دانسته‌های‌شان را می‌کوبند در صورت‌ات. تحلیل و تصمیم‌ات را خدشه‌دار می‌کنند چون آن دیتایی را که می‌خواستی برای زیرساختِ تحلیل و تصمیم‌ات، به وقت‌اش نشان‌ات ندادند. آدم‌هایی هم هستند که کلن اوپن‌سورس هستند. همیشه یادشان هست که وقتی همه در شرایطِ یک‌سانی از داشتنِ اطلاعات هستند، اقتدارشان را از تحلیل و تصمیمِ درست‌تر بگیرند. در شرایط برابر. بعد سرهرمس با حفظ کپی‌رایتِ آقای جعفری، می‌میرد برای این دسته‌ی دوم.” (+)

فقط می خواستم بگم دلم برای دسته اولی ها شدیدا می سوزه و تمام سعی ام رو می کنم تا جزو دسته دومی ها باشم. همین. :)

[Thursday, October 09, 2008] [Link] [ ]