بچه ها سلامت باشییییییییید!

اولا این هم خونه ای های آمریکایی ام رو مسخره می کردم که عین مرغ ساعت 9:30 و 10 شب می خوابن. حالا خودم شبا (بعد از یه ساعت پیاده روی و نیم ساعت شنا) ساعت 12 می خوابم که در مقایسه با گذشته برای من یه چیزی تو مایه های همون 9 شبه. عوضش صبح ها می تونم راحت از خواب پا شم و زندگی ام دوباره منظم شده. وقتایی که کم خوابم و جون ندارم مجبورم با کیت کت و قهوه دوپینگ کنم و با هر جون کندنیه درس بخونم یا کار تحقیقی ام رو انجام بدم. بدین گونه مصرف کیت کت ام به صفر رسیده و اون شلوار جینه داره یواش یواش دوباره پام می ره. حالا چی شد این پست رو نوشتم. آهان. خانم مامهر فرموده بودن کم‌اند آدمایی که می‌تونین روبروی هم بشینین و پاهاتون و دراز کنین و چایی و کیت‌کت بخورین و حرف بزنین و حرف بزنین. منم اصلاح می کنم (با اجازه) کم اند آدمایی که می‌تونین روبروی هم بشینین پاهاتون رو دراز کنین و سیب سبز ترش و گنده گاز بزنین و حرف بزنین و حرف بزنین. :)

[Thursday, June 12, 2008] [Link] [ ]