When a child was a child
There was the time of the question why am I me and why not you
Why am I here and why not there
When time begin and when space end
Isn't life under the sun just a dream
Isn't what I see here and smell just a vision of a world before the world…


امروز فیلم "بالهای اشتیاق" به کارگردانی "ویم وندرس را دیدم. چند خط بالا قطعه ای از شعری است که در طول فیلم تکرار می شود.* (بقدری این شعر به گوش دلنشین بود که منی که زبان آلمانی را دوست ندارم، وسوسه شدم که حتما خواندن این شعر را به زبان آلمانی یاد بگیرم!)
دامیل و کاسیل دو فرشته ای هستند که می توانند بر فراز برلین پرواز کنند وارد زندگی برلینی ها شوند، آنها را مشاهده کنند، افکار آنها را بشنوند. بعبارتی وارد افکار درونی انسانها می شوند. فرشته ها دیده یا شنیده نمی شوند و فقط می توانند با نزدیک شدن به انسانها به آنها حس امنیت و آرامش را منتقل کرده و استرس ها و ناراحتی های زندگی شان را خنثی کنند. فیلم برداری بگونه است که به بیننده حس فرشته بودن را القاء می کند. بعبارتی بیننده از آپارتمانی به آپارتمان دیگر، از اتاقی به اتاق دیگر، از انسانی به انسان دیگر، از ذهنی به ذهن دیگر به همراه فرشته ها به طور سیال گونه و معلق پرواز می کند و از چشم های فرشته ها به اطراف نگاه می کند. در سرتا سر فیلم همهمه ای بی وقفه که نشان گر تفکرات آدم های مختلف به صدای بلند است وجود دارد.
دامیل از زندگی خودش راضی نیست و دوست دارد که بتواند مثل انسان ها زندگی را حس کند، بچشد و در آن غوطه ور شود. در این خلال عاشق دخترک بند بازی (ماریون) می شود و آرزو می کند که تبدیل به انسان شود. برای انسان ها زمان بین دو مقطع تولد و مرگ محدود می شود ولی دانیل به عنوان یک موجود جاودانه تصوری از زمان نداشت. دوست داشت فریاد بزند "now and now and now" تا با تمام وجود معنای زمان گذرا را حس کند. دوست داشت جابجا کردن اشیاء، مزه مزه کردن قهوه، حمام کردن، چشیدن طعم غذاها، مالش دادن دست ها برای احساس گرما که خارج از توان فرشته هاست را تجربه کند. دوست داشت دنیا را رنگی ببیند. (در این فیلم دنیای فرشته ها سیاه و سفید و دنیای انسان ها رنگی است.)
در ابتدای فیلم دامیل از ارتفاع بالاتری دخترک را که در حال بندبازی است نگاه می کند و در آخر فیلم در پایین بر روی زمین قرار دارد و شاهد حرکات آکروباتیک زیبای دخترک در بالای بند است که این تعویض ارتفاع از بالا به سمت پایین نشاندهنده گذار و تحول او از وضعیت فرشته به وضعیت انسان و زمینی شدنش است.

* متن کامل شعر در wings of desire

+

جلسه فیلم بینی مون تا آخر جام جهانی تعطیله! بنابراین از امروز خودم فیلم می بینم و نقد می کنم!
چیزی که بالا نوشتم خلاصه ای از لینک بالا و برداشت های خودمه.
در صحنه ای که دامیل با لذت قهوه را مزه مزه می کرد یا زمانی که توانست زندگی را رنگی ببیند کلی ذوق کردم که انسان هستم نه فرشته!
همهمه ها در طول فیلم آزارم می داد. حتی چند روز پیش تونستم فقط بیست دقیقه فیلم را ببینم!
به قول دوستان هنری بالهای اشتیاق فیلمی است "در ستایش انسان". این جمله را هم گفتم تا یک کم باکلاس بشم! ;)
در کل دوسش داشتم. :)