هابیل علی اف
بعضی وقتا هیچ چیزی جواب نمی ده. هیچ زخمی آروم نمی شه. فقط آدم دلش گریه می خواد تا شاید آروم بشه.
نوار ویدئویی ای را که مربوط به کنسرت چندین سال پیش هابیل علی اف بود را گذاشتم و یک دل سیر گریه کردم. همون کنسرتی که شجریان جزو تماشاچی ها بود و بعد با زبان موسیقی علی اف را همراهی کرد و جواب ساز او را با آواز خود پس داد.
با نوای کمنچه اش از خود بیخود می شم و از قدرت موسیقی اش مبهوت.
فقط حجم غلیظ احساسات موسیقی آذربایجان امشب می تونست بدادم برسه.

[Monday, January 02, 2006]   [Link]   [ ]

CopyRight © 2006 Takineh.blogspot





[powered by blogger]