| دلتنگی یه که می ره از رختخواب پا می شی و دونه،دونه به کارات می رسی. دلتنگی یه که می ره همه ناراحتی ها یاد آدم میاد. دلتنگی یه که می ره دوباره منطق ات شروع به کار می کنه. دلتنگی یه که می ره نا امیدی بد جوری خود نمایی می کند. بخصوص وقتی این دتکتور های حساس لعنتی ات، هیچ پالسی رادریافت نمی کنند! بخصوص وقتی که روی صفحه دتکتورت می نویسه: no response! no response!
CopyRight © 2006 Takineh.blogspot
|
![[powered by blogger]](http://buttons.blogger.com/bloggerbutton55.gif){kind=small}