کنار اتاقم یک ماشین تحریر عتیقه دارم که یک دوست عزیز بهم هدیه داده. در مدتی که کامپیوترم خراب بود پشت آن دست نوشته هام را می نوشتم. من يک زمانی فقط در دفتر می نوشتم ولی بعدا به دلیل خرید کامپیوتر و امنیت بیشتر آن، تمام نوشته هام را در آن نگهداری می کنم. به خاطر همین به تایپ کردن عادت کردم و وقتی کاغذ را جلوم می گذارم و می خوام بنویسم انگار کلمه یا جمله ای پیدا نمی کنم. یک جورایی عادت تو دفتر نوشتن از سرم پریده.
چیزهایی که با ماشین تایپم در این مدت غیبت نوشته بودم را همشو یک جا publish می کنم.ضمنا یکیشون طولانیه. ياد یکی از دوستام افتادم که می گفت که متن وبلاگ باید کوتاه باشه تا آدم حوصله خوندنش را داشته باشه. اگه بخواد متن طولانی بخونه که می ره کتاب می خونه!
خوب تو نخون ديگه!

[Tuesday, November 23, 2004] [Link] [ ]